Od dawna inspiruje mnie książka „Fragmenty nieznanego nauczania” napisana przez ucznia Georgija Gurdżijewa – Piotra Demianowicza Uspienskiego – na początku XX wieku. Zaskakujące jest, że nie straciła nic ze swojej aktualności a wręcz zyskała. Upływ czasu i bieg historii potwierdził słuszność wielu nauk Gurdżijewa, jak np. teorii o „człowieku maszynie”. W obecnych czasach człowiek jest jeszcze bardziej „mechaniczny” i sterowany przez wpływy zewnętrzne, środki masowego przekazu niż było to 100 lat temu. Żyjemy „śpiąc” i wykonując mechaniczne zadania oraz przypisane nam role nie zastanawiamy się i rzadko, lub wcale zadajemy sobie pytanie: „Dlaczego?”
CZTERY ELEMENTY SYSTEMU – CZŁOWIEK
Wyobraźmy sobie zaprzęg: karetę z koniem i woźnicą, w karecie jest również pasażer – to metaforyczny obraz człowieka. Kareta to nasze ciało, wehikuł, który wypożyczyliśmy aby podróżować na planie fizycznym. Koń to nasze siły emocjonalne: pragnienia i uzależnienia, które motywują nas do ruchu. Woźnica to umysł, funkcje myślowe, które kontrolują konia i dbają o karetę. Kim jest pasażer? Ten podróżnik jest tym kim naprawdę jesteśmy.
Jesteśmy złożonym systemem i aby harmonijnie funkcjonować potrzebna jest integracja wszystkich elementów. Jak miewa się nasz woźnica? Może jest despotyczny, surowy i kontrolujący … być może ignoruje potrzeby i aktualny stan zdrowia konia … czy opiekuje się karetą? A jeśli tak, to czy motywacją jest czuła troska, aby zapewnić wygodną podróż, czy wywieranie wrażenia na innych podróżnikach? Czy woźnica traktuje tę podróż jak wyścigi, w których najważniejsze jest zwycięstwo za wszelką cenę? Jak bardzo krytyczny jest woźnica? Czy porównuje konia i karetę z innymi? Czy obwinia się i konkuruje z innymi? Czy nie bierze on za dużo na siebie?
SZTUKA POWOŻENIA – INTELIGENCJA EMOCJONALNA
Cała sztuka powożenia polega nie tylko na tym, aby decydować o kierunku i dostosować prędkość do możliwości ciała. Chodzi o to, kiedy dać koniowi swobodę, luźno trzymając lejce, a nawet zdać się nań w poszukiwaniu drogi; kiedy skłonić go do określonego kierunku pomimo oporu, a kiedy powstrzymać przy samej uździe. Umiejętność powożenia jest bezcenną umiejętnością, która decyduje o tym jak przebiega podróż.
Istnieje szczególny związek między myślami i emocjami. Sama myśl nie jest siłą sprawczą – zaczyna nią być, gdy wiąże się z pobudzającą do działania emocją. Słowo emocja to z łaciny motus – ruch, moveo, movere – poruszać się, a więc emocja znaczy poruszenie. Słowa motor, motyw, motywacja są bliskoznaczne emocji i wskazują na ruch. Oznacza to, że dysponujemy wewnętrznym ‚motorem’, dzięki któremu zamiar może przejść w działanie.
EMOCJA = ENERGIA = INFORMACJA
Każdy człowiek posiada uczucia, które są emocjonalnym zasobem energii i informacji i w każdej chwili można przekształcić je w aktywa. Każda emocja niesie informację, jest ważnym sygnałem i stanowi cenny drogowskaz. Wyobraźmy sobie sygnalizator świetlny na skrzyżowaniu ulic, na zielonym mogę przejść przez ulicę, przystanąć, zawrócić, na żółtym szybka decyzja szybkie działanie, na czerwonym, jeśli wejdę na ulicę – ryzykuję życiem.
Wszystkie trudne i bolesne emocje niosą równie ważną informację o tym, co nas oddziela od siły, źródła życia, miłości, spełnienia. Dzięki świadomości emocjonalnej możemy odczytać te informacje.
Naturą emocji jest jej krótkotrwałość, aby świadomie odczytać informację z danej emocji warto:
– nazwać emocję i poczuć ją w ciele, oddychać,
– mieć odwagę przeżycia uczucia wtedy, gdy ono się pojawia (zamiast obawiać się go, uciekać, spychać do podświadomości, itp.) i oddychać,
– unikać podtrzymywania emocji myślą (ciągłego odgrywania w wyobraźni) i oddychać,
– pozwolić sobie na czucie do głębi (bez myślenia i działania) aż przeminie, a jej przesłanie dotrze do naszej świadomości.
METODA ENERGIA DUSZY
Świadomość przemijania każdej emocji, pozwoli nam łatwiej zgodzić się na poświęcenie jej wystarczającej uwagi. Praca z emocjami polega przede wszystkim na zbudowaniu świadomości emocjonalnej, czyli:
– umiejętności odczytania ukrytej pod przeżywaną emocją informacji na temat samego siebie, korzeni własnych motywów i reakcji oraz znaczenia przeżywanych doświadczeń w świecie i wśród ludzi;
– uruchamianiu i podtrzymywaniu energii z pożytkiem dla siebie i innych oraz radzeniu sobie z blokadami przepływu energii i ich skutkami.
Metoda Energia Duszy to świadomy proces uwalniania i transformacji wszelkich ograniczeń, wzorców i programów zakłócających harmonijne, zdrowe, szczęśliwe życie w pomyślności i obfitości. Moim głównym celem w pracy z ludźmi jest budowanie świadomości bycia sobą a identyfikowanie trudnych emocji ( złości, smutku, lęku, zazdrości, poczucia winy, wstydu, bezsilności) na poziomie ciała, energii i duszy jest podstawą do ich uwolnienia i transformacji.