DUCH

Inteligencja duchowa skupia wszystkie rodzaje inteligencji, sprawiając, że stajemy się w pełni tym, kim jesteśmy: rozumnymi, emocjonalnymi i duchowymi istotami, gdyż integruje rozum i emocje, umysł i ciało, daje impulsy i oparcie do rozwoju i przemiany Danah Zohar 

Inteligencja duchowa to zdolność do przeżywania uczuć transcendentnych, do łączenia się z własnym, wewnętrznym obszarem odczuwanym w nas jako intuicyjne Jestem. To zdolność do przebywania w przestrzeni znajdującej się poza światem materialnym, umożliwiającej jego obserwację bez dokonywania oceny i bez potrzeby identyfikacji z tym światem. To Najwyższa Inteligencja jest Wszechświadomością, nieskończonym Istnieniem. Inteligencja duchowa to możliwość przebywania w przestrzeni połączenia z wewnętrznym intuicyjnym poczuciem Jestem i znajdywania w tym stanie odpowiedzi na pytania o cel życia, misję do wykonania i użyteczność naszego istnienia dla innych istot.

Jak rozwijać inteligencję duchową

Filozof Francesc Torralba wyjaśnia, na czym dokładnie polega inteligencja duchowa. Torralba jest autorem książki „Inteligencia espiritual”.

1. Pytania o sens życia

Istoty ludzkie zawsze czegoś szukają.

Człowiek, dzięki swojej inteligencji duchowej, potrafi zadawać pytania dotyczące swojej egzystencji. Ma też zdolność do zastanawiania się nad tym, co nadaje znaczenie jego bytowaniu na tym świecie.

Jaki sens ma życie? Jak warto żyć? Na co mogę mieć nadzieję?

2. Pytania ostateczne

Dlaczego jestem na świecie? Jakie znaczenie ma moja egzystencja? Co się ze mną stanie po śmierci? Dlaczego na świecie jest cierpienie?

Nie ma oczywistych odpowiedzi na te pytania. Jednak to, że człowiek na przestrzeni dziejów stawiał sobie pytania ostateczne, poszukiwał celu, było motorem napędowym każdego ludzkiego postępu: filozoficznego, naukowego czy technologicznego.

Inteligencja duchowa nie zadowala się odpowiedzią na pytanie jak ani dlaczego. Potrzebuje wiedzieć w jakim celu.

3. Dystans wobec świata i siebie

Duchowa inteligencja umożliwia nam spojrzenie z dystansu, wycofanie się mentalne z działania, zatrzymanie na chwilę aby zobaczyć daną sytuację z innej perspektywy. To wewnętrzne zdystansowanie się wobec świata i wobec własnego ciała daje dużo większe zrozumienie.

Nabranie dystansu jest, paradoksalnie, dobrym sposobem, aby dotrzeć do sedna sprawy, sytuacji, problemu.

Dopiero gdy emocje opadną, z punktu równowagi wewnętrznej można właściwie ocenić i zrozumieć daną sytuację, sprawę, problem. Z właściwej oceny i zrozumienia wypływa akceptacja i uwolnienie.

4. Samotranscendencja

Transcendencja oznacza wychodzenie poza – to bycie niezadowolonym z tego, jacy jesteśmy, co mamy lub co wiemy. Transcendencja wynika z braku czegoś, ale także wyraża nadzieję.

Choć słowo „transcendencja” ma znaczenie religijne, to nasza zdolność do przekraczania siebie – autotranscendencja – nie jest tylko cechą ludzi religijnych. Posiada ją każda istota ludzka, ponieważ każda osoba aspiruje do pokonywania swoich ograniczeń.

5. Zachwyt

Egzystencja to istnienie, rośliny i zwierzęta egzystują ale nie maja o tym pojęcia. Bycie świadomym swojej egzystencji jest wyjątkowym stanem refleksji nad upływającym czasem, zadumą nad sobą samym.

Zadziwienie życiem, zaduma nad nim wymagają fizycznego dystansu. Aby zachwycić się obrazem czy krajobrazem, rozgwieżdżonym niebem czy pięknym ciałem trzeba się trochę oddalić i spojrzeć na nie z pewnej odległości.

Kiedy dotrze do nas, że żyjemy, a przecież równie dobrze moglibyśmy nie żyć, to czujemy się zaskoczeni, a to zaskoczenie prowadzi nas do tego, by kochać życie bardziej intensywnie – by przekształcić nasze istnienie na świecie w większy projekt.

6. Samowiedza

Kiedy rozwijamy naszą samowiedzę, nabywamy zdolności rozróżniania tego, w jaki sposób prezentujemy siebie, i tego, jacy jesteśmy naprawdę.

Inteligencja duchowa umożliwia nam nieskończony spacer po ścieżce, która prowadzi do samopoznania.

Najwięksi mistrzowie na przestrzeni dziejów, od Sokratesa do Konfucjusza, przekonywali, że głównym celem uczenia się jest zdobycie wiedzy o samym sobie.

7. Zdolność do ocen moralnych

Umiejętność wydawania moralnych ocen jest niezaprzeczalnie ludzka. Podstawą dla doświadczenia etycznego jest właśnie inteligencja duchowa oraz wynikająca z niej zdolność zrobienia kroku do tytułu.

Tylko istoty ludzkie są zdolne do budowania swojej własnej piramidy wartości oraz życia według niej.

8. Przyjemność estetyczna

Doświadczenie estetyczne jest charakterystyczne dla istot ludzkich: to jest osobliwość ich życia na tym świecie, która nie została odkryta w jakimkolwiek innym stworzeniu.

Istoty wrażliwe duchowo znajdują przyjemność w naturalnym pięknie, w artystycznym wyrażaniu się oraz w prostocie małych rzeczy.

Zwierzęta polują na zdobycz, a gdy mają ją w zasięgu ręki, atakują. Ludzie potrafią dystansować się od swoich pierwotnych impulsów, powstrzymywać je i umiejętnie nimi kierować.

Ludzie nie zadowalają się samą tylko egzystencją. Pragną życzliwości, dobroci, jedności, piękna – a przede wszystkim – życia życiem, które ma znaczenie.

9. Poczucie tajemnicy

Istoty ludzkie są otoczone przez tajemnicę. Oznacza to coś, co jest ukryte – coś, co nie może być do końca poznane zmysłami ani wyjaśnione przez rozum.

Człowiek na przestrzeni dziejów nieustannie czuł zew do odkrywania i wyjaśniania tajemnic świata i istoty ludzkiej. Ludzka przenikliwość uczy życia, stawiając sobie tzw. pytania ostateczne.

10. Poszukiwanie mądrości

Sama wiedza naukowa nie wystarcza istotom ludzkim. Każda osoba szuka tego, co pozwoli jej żyć życiem szczęśliwym.

Dzięki inteligencji duchowej możemy zestawić razem elementy wiedzy z różnych dziedzin i w ten sposób uzyskać pełniejszy obraz rzeczywistości.

Wiedza naukowa nie dostarcza ostatecznych odpowiedzi, ale tłumaczy sens wielu zjawisk.

Top